«Υπάρχουν άνθρωποι που καίνε τον τόπο τους, γιατί τους αρέσει να βλέπουν τα αεροπλάνα να πετούν»…
Ήταν τα λόγια Αξιωματικού του Πυροσβεστικού Σώματος πέρυσι το καλοκαίρι, τη στιγμή που οι φλόγες «έγλειφαν» τα πρώτα σπίτια, ενώ είχαν ήδη κάνει στάχτη εκατοντάδες στρέμματα αγροτοδασικής έκτασης.
Τα λόγια αυτά λοιπόν μου ήρθαν ξανά στο μυαλό πριν από λίγες ημέρες, όταν ένα βράδυ από το Αντίρριο, έβλεπα να έχουν λαμπαδιάσει η Βούντενη και τα Συχαινά στην Αχαΐα και ταυτόχρονα με ενημέρωναν ότι καίγονται τα πανέμορφα δάση στην Γαβρολίμνη Ναυπακτίας, αλλά και στο Γιαννισκάρι.
Ποιος θα ακούσει τον πόνο και τον οδυρμό των κατοίκων αυτών των περιοχών που έχασαν τις περιουσίες τους μέσα σε αυτή ειδικά την περίοδο…
Πάνω απ’ όλα σκεφτόμουν εξοργισμένος ό,τι χάνεται σε αυτές τις δασώδεις περιοχές που τις ζηλεύει και τις «ανασαίνει» όποιος τις διασχίζει…
Όλοι -μα όλοι- μιλούσαν για καθαρούς εμπρησμούς και μετά από λίγα εικοσιτετράωρα επιβεβαιώθηκαν…
Προσπάθησα ειλικρινά, να μπω στο μυαλό αυτών που ομολογούν ότι άναψαν…το φυτίλι…
Δεν τα κατάφερα…
Έκανα ένα φλας μπακ στις πυρκαγιές που κατέκαψαν και έθεσαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης περιοχές ανά την χώρα, όπως στην Πάτρα, την Ναυπακτία, το Μεσολόγγι, τον Έβρο, τα Γιάννενα και άλλες…
Σήμερα μαθαίνω ότι μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές και του φετινού καλοκαιριού στην Ελλάδα, οι επιστήμονες εκτίμησαν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση θα αυξηθεί κατά 15% περίπου, με ρύπους που θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την ανθρώπινη υγεία…
Κοίταξα τα αθώα μάτια του μόλις δύο ετών Κωνσταντίνου μου και τα αμέτρητα ερωτήματα για το μέλλον του με έπνιξαν…
Πόσες αθώες ψυχές, πόσα μοναδικής ομορφιάς δάση, πόσα στρέμματα καλλιεργήσιμης γης έγιναν στάχτη τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα και τη Ναυπακτία, αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα ;
Ποια μορφή τιμωρίας αξίζει σε όσους ομολόγησαν τις αποτρόπαιες αυτές πράξεις τους ;
Πόσοι πρέπει επιτέλους να δηλώσουμε -μέσα από τις πράξεις μας- οικολόγοι, για να ξαναζωντανέψουμε όσες εκτάσεις πήγαν χαμένες από ανθρώπινο χέρι ;
Πόσα μπράβο και ταυτόχρονα πόσα ευχαριστώ πρέπει να πούμε σε όσους μπήκαν στη μάχη για να σβήσουν τη μεγάλη φλόγα…
Τη φλόγα που έκαψε τον τόπο, που είναι η ψυχή μας…
No comments:
Post a Comment