Οδηγός επιβίωσης

Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε, καλό θα ήταν να αναζητήσουμε σιγά-σιγά οδηγούς επιβίωσης. “Οδηγούς” που θα μας κάνουν να κοιμόμαστε πιο ήρεμα, να φοβόμαστε λιγότερο, να αισθανόμαστε πιο αισιόδοξοι…

Λοιπόν, τα κύρια σημεία του οδηγού που θα σας παρουσιάσουμε έχουν να κάνουν με τα δίκτυα ανταλλαγών προϊόντων και υπηρεσιών που υπάρχουν ανά την Ελλάδα. Ναι, μην ξαφνιάζεστε, είναι αρκετά και φιλοξενούν στους κόλπους τους χιλιάδες Έλληνες, που εδώ
και πάρα πολύ καιρό απολαμβάνουν την ικανοποίηση: του “μοιράζομαι”, του “προσφέρω”, της ανθρώπινης επαφής και της επικοινωνίας, μα πάνω από όλα της αυτάρκειας και της οικονομίας.
Ναι, είναι αρκετοί, τους τελευταίους μήνες μάλιστα τείνει να γίνει μαζική η συμμετοχή, αυτοί που είναι μέλη δικτύων ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών. Ναι, είναι αρκετοί αυτοί που την ανταλλαγή την “ανταλλάσουν” με την έννοια της λέξης αλληλεγγύη.

Η μικρή ερευνά μου ξεκίνησε από την Κρήτη και το ανταλακτήριο της Ιεράπετρας που άρχισε να λειτουργεί πριν από λίγο καιρό. Το όνομα του ΚΑΕΡΕΤΙ όπως και η νομισματική του μονάδα που γίνονται οι συναλλαγές μεταξυ των μελών του. Πολύ γρήγορα η αναζήτηση μου με οδήγησε σε έναν αρκετά μεγάλο κατάλογο με δίκτυα ανταλαγής. Σε έναν διαφορετικό κόσμο γεμάτο προιόντα και υπηρεσίες χωρίς να σπαταλίσεις ούτε ένα ευρώ.
Ένα μεγάλο μάθημα για όλους εμάς που δεν πιστεύαμε στα θαύματα... Πρέπει να σας πω, πως ζήλεψα σαν τρελή εκείνη την τζαζ μπάντα που συμμετέχει στο δίκτυο και μπορείς να ανταλλάξεις τον οβολό σου με μουσικές.
Έτσι λοιπόν, για να ενημερωθούμε όλοι μας καλύτερα, ακολουθεί μια λίστα με κάποια από τα δίκτυα ανταλλαγών που λειτουργούν ανά την Ελλάδα. Νομίζω ότι αξίζει μια βόλτα στις σελίδες τους για να προετοιμάσουμε, αχρείαστος να είναι, και τον οδηγό επιβίωσης που
λέγαμε.

www.ovolos.gr
Το ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ & ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ «ΟΒΟΛΟΣ» είναι ένας οικονομικός συνεταιρισμός που οργανώνεται και διοικείται από τα μέλη του.
www.kaereti.gr
Το ΚΑΕΡΕΤΙ είναι ένα δίκτυο αμοιβαίας αλληλοβοήθειας με σκοπό την υποστήριξη των
κοινωνικά και οικονομικά ευαίσθητων ομάδων στην Ιεράπετρα Κρήτης .
www.tem-magnisia.gr
Δίκτυο ανταλλαγών και αληλλεγγύης Μαγνησίας με έδρα τον Βόλο.
www.peliti.gr
Πανελλαδικό Δίκτυο Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών.
www.fasouli.wordpress.com
Δίκτυο Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών.
www.lets.net.gr
Δίκτυο συναλλαγών χωρίς χρήματα με έδρα το Ηράκλειο.
sporilimnou.blogspot.com
Δίκτυο ανταλλαγής σπόρων, ντόπιες και παραδοσιακές ποικιλίες, βιολογικές καλλιέργειες,
δημιουργική δράση και αλληλοβοήθεια, στη Λήμνο.

Θα μου επιτρέψετε από όλα αυτά που διάβασα να ξεχωρίσω την φράση «Ανταλλαγή
σημαίνει Αλληλεγγύη», με κάνει να αισθάνομαι λίγο ποιο αληθινή λίγο ποιο ανθρώπινη.

Συνέντευξη Ασημάκη Παπαδόπουλου

Συνέντευξη του Ασημάκη Παπαδόπουλου Πρόεδρου Ορειβατικού Συλλόγου Πάτρας:

«Η ορειβασία είναι απόλαυση για τον ορειβάτη και τουριστική ανάπτυξη για τις τοπικές κοινωνίες»

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πότε ιδρύθηκε ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Πάτρας και πόσα μέλη αριθμεί σήμερα ;ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ο Ε.Ο.Σ.Π. ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1928 και αριθμεί 200 μέλη περίπου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποια είναι τα ερεθίσματα που πρέπει για να ασχοληθεί κάποιος με την ορειβασία ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Να αγαπά τη φύση, τον αθλητισμό και την ομαδικότητα.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Η ορειβασία είναι σπορ για όλους ή για συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Για όλους, αρχίζοντας από τα εύκολα.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Σε ποια σημεία της Ελλάδας και του εξωτερικού έχετε εξορμήσει ως σύλλογος ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Στην Ελλάδα σε όλους τους νομούς και στο εξωτερικό και στις πέντε ηπείρους.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Μία στιγμή που δεν θα ξεχάσετε ποτέ στην ζωή σας κατά την διάρκεια ορειβασίας; Τι συνέβη;ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι στιγμές, ευχάριστες και δύσκολες και ολίγες δυσάρεστες, είναι αρκετές στην πολύχρονη μου ενασχόληση με την ορειβασία και χιονοδρομία. Τον Μάιο του 2008 στο Γράμμο συναντήσαμε αρκούδα με τα τέσσερα μικρά της. Τον Αύγουστο του 2009 στην Τύμφη πλησιάζοντας προς την κορυφή 2497 μέτρα, πετάχτηκε εμπρός μας ένα αγριόγιδο που ανέπτυξε ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τα κάτω.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πόσο σημαντικό είναι για τον Ορειβάτη να πατήσει στην κορυφή (ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες) και ποια είναι τα συναισθήματα ;ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Η κορυφή είναι ο στόχος, αλλά όχι ο σκοπός. Στην κορυφή τα συναισθήματα ποικίλουν ανάλογα το βουνό, πόσο κοπίασες, αν είναι η πρώτη φορά κ.ά. Ευρισκόμενος ψηλά στην κορυφή νομίζεις πως κρατάς τον κόσμο στην αγκαλιά σου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποιες φοβίες πρέπει να νικήσει ο ορειβάτης για να φτάσει στο στόχο του ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Πρέπει να έχει υπομονή και επιμονή. Όλα τα άλλα, φοβίες και μη,  ξεπερνιούνται.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ποιοι είναι οι πάγιοι στόχοι του Ε. Ο. Σ. Πάτρας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Να προσελκύει ολοένα και περισσότερα άτομα και ειδικά νέα.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Εναλλακτικός τουρισμός και ορειβασία ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ταιριάζουν απόλυτα και μπορούν και να ποικίλουν μεταξύ τους. Δείτε για παράδειγμα ότι και τα νησιά έχουν βουνά και μονοπάτια. Η ορειβασία μπορεί να συνδυαστεί με όλες τις περιοχές της πατρίδας μας και να προσφέρει απόλαυση στους ορειβάτες, καθώς και τουριστική ανάπτυξη στις τοπικές κοινωνίες.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Μια ευχή για τους ορειβάτες;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Υγεία και πάντα ψηλά.

Άλωση ΑμεΑ Πρέπει να λυθεί το συντομότερο

Συχνά, με αφορμή την μόνιμη αδιαφορία ή την στοιχειώδη, ισχνή παρουσία της κρατικής κοινωνικής μέριμνας έναντι του συνόλου των ευπαθών Κοινωνικών Ομάδων, μου έρχεται στο νου η φράση «Ουκ ανείλοντο τους ναυαγούς». Οι Αθηναίοι ετιμώρησαν τους Ναυάρχους γιατί στην καταστροφή της Μιλήτου δεν φρόντισαν να περισώσουν τους ναυαγούς. Αυτούς που είχαν πέσει στην θάλασσα για να σωθούν. Ο Φρύνιχος έγραψε σχετική τραγωδία με τον τίτλο «Μιλήτου άλωσις», ανέφερε τις καταστροφές που υπέστη η πόλη από τους Πέρσες το 494 π.Χ., ανέφερε τους πνιγμούς και τις συμφορές και επειδή το κοινό ξέσπασε σε λυγμούς, «ετιμώρησαν Φρύνιχον ως αναμνήσαντα οικεία κακά χιλίας δραχμάς», όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος.

«Ουκ ανείλοντο τους ναυαγούς». Δηλαδή, δεν φρόντισαν να παράσχουν κάποια βοήθεια σε εκείνους που την είχαν απόλυτη ανάγκη. Αλλά και σε ολιγώτερη ανάγκη να ευρίσκοντο, κάπως έπρεπε να βοηθηθούν. Η αδιαφορία προς τον έχοντα ανάγκη ήταν κολάσιμη στην Αθήνα με τις Δημοκρατικές αρχές και πεποιθήσεις. «Ναυαγός» είναι κάθε άτομο που έχει οποιαδήποτε ανάγκη∙ ΑμεΑ, άνεργος, άσιτος, ασθενής. Πρόκειται για ευρύτατο φάσμα «ναυαγών», τους οποίους καμία Κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμελεί, γιατί είναι μέγα μέρος του πληθυσμού.
Στην σημερινή εποχή, παρά τις μεγαλόστομες αναφορές αλλά και νομοθετημένες αποφάσεις περί βοηθείας και «παντί σθένει υποστηρίξεως» των ΑμεΑ, όλα αυτά μένουν στα χαρτιά. Η αδιαφορία εκδηλούται και από απλούς πολίτες, αλλά και από το ίδιο το νομοθετούν Κράτος.
Περιορισμένοι, στο σύνολό τους, πολίτες εξυπηρετούν τους έχοντες ανάγκη, είτε καθ’ οδόν, είτε εντός των λεωφορείων, είτε στα Ταμεία των Τραπεζών και των ΔΕΚΟ ή όπου αλλού τους συναντήσουν.
Από κρατικής πλευράς –διαχρονικώς πάντα αναφερόμεθα– τα ΑμεΑ δεν έχουν τύχει της επιβεβλημένης προσοχής, στοργής και υποστηρίξεως, σε κανένα από τα ατελείωτα πεδία ανάγκης που έχουν. Γίνονται κατά καιρούς κάποια μικρά βήματα, αλλά αυτά είναι πρόχειρα, ανεπαρκή και επιφανειακού χαρακτήρα.

Με την τρέχουσα δε οικονομική συγκυρία τα ΑμεΑ αλώθησαν πλήρως!
Ο αθλητισμός, ο οποίος είναι φάση ζωής, έχει ανασταλεί σε επίσημο επίπεδο και ασκείται σε προπονητικό επίπεδο από τα Σωματεία. Πολλές διεθνείς εκδηλώσεις χάθηκαν, μεταξύ αυτών και οι προσεχείς Ολυμπιακοί Αγώνες ίσως χαθούν για κάποιους! Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς ότι είναι άλωση ΑμεΑ.

Η οικονομική αδυναμία των Σωματείων τους, τα οποία είναι γι’ αυτούς δεύτερο σπίτι, είναι αιτία να αναστέλλονται ή να μην πραγματοποιούνται εκδηλώσεις προπονητικού χαρακτήρα, κάτι που τους καθηλώνει περισσότερο, με αυξημένο άλγος και ψυχικό πόνο. 
Επειδή σε όλους είναι γνωστή η μη έντονη κοινωνική κρατική προσφορά, οι βλέψεις πρέπει να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και σε εκδηλώσεις των Σωματείων, έστω και μικρές, ώστε κάτι να εξασφαλίζουν από τα τεράστια ποσά που έχουν ανάγκη και είναι άκρως πιεστικά.
Οι Κοινωνικοί Φορείς της Δυτικής Ελλάδος, πρέπει να αισθάνονται ότι υπάρχει φως στο όλο σκοτεινό και μελαγχολικό, εν πολλοίς απογοητευτικό σκηνικό, με την σύσταση και λειτουργία των «ΠΥΛΩΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ», ήτοι την μεγάλη αγκαλιά με τα άκρως ευγενή συναισθήματα και την συνεχή μέριμνα υπέρ των συνιστώντων αυτήν μελών.
Στην πρώτη επέτειο των γενεθλίων της, η οποία έλαβε πανηγυρικό χαρακτήρα στις 24 Σεπτεμβρίου, είδαμε δύο χαρακτηριστικά συνθήματα να κυριαρχούν στα διαφημιστικά της, ήτοι: 
«Κοινωνία σε κόκκινο» και «Κρατάμε το κερί αναμμένο»
Το πρώτο είναι στο πνεύμα του τίτλου του παρόντος άρθρου. Το δεύτερο έχει την έννοια της αειφόρου προσφοράς, όπως εξήγησε ο αεικίνητος και ακατάβλητος Συντονιστής των «ΠΥΛΩΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ», Ιωάννης Φρέρης, και εξήρε με έμφαση ο Περιφερειάρχης Απόστολος Κατσιφάρας, στην έναρξη των εκδηλώσεων.

Για να αποφευχθεί περεταίρω συρρίκνωση της δράσεως των Κοινωνικών Φορέων, πρέπει προς το παρόν να παρουσιασθεί έντονη κινητικότητα από τα ενδιαφερόμενα μέλη, αν και πολλά από αυτά ίσως αδυνατούν σε ανάλογα διαβήματα, αλλά και να ευαισθητοποιηθεί έτι περαιτέρω ο ιδιωτικός τομέας, για την πολύτιμη συμβολή του.
Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Κάτι όμως πρέπει να γίνει. Δεν πρέπει «να πεθάνομε», από ασύγγνωστη αδιαφορία τρίτων.

Κάηκε ο τόπος... η ψυχή μας

«Υπάρχουν άνθρωποι που καίνε τον τόπο τους, γιατί τους αρέσει να βλέπουν τα αεροπλάνα να πετούν»…

Ήταν τα λόγια Αξιωματικού του Πυροσβεστικού Σώματος πέρυσι το καλοκαίρι, τη στιγμή που οι φλόγες «έγλειφαν» τα πρώτα σπίτια, ενώ είχαν ήδη κάνει στάχτη εκατοντάδες στρέμματα αγροτοδασικής έκτασης.

Τα λόγια αυτά λοιπόν μου ήρθαν ξανά στο μυαλό πριν από λίγες ημέρες, όταν ένα βράδυ από το Αντίρριο, έβλεπα να έχουν λαμπαδιάσει η Βούντενη και τα Συχαινά στην Αχαΐα και ταυτόχρονα με ενημέρωναν ότι καίγονται τα πανέμορφα δάση στην Γαβρολίμνη Ναυπακτίας, αλλά και στο Γιαννισκάρι.

Ποιος θα ακούσει τον πόνο και τον οδυρμό των κατοίκων αυτών των περιοχών που έχασαν τις περιουσίες τους μέσα σε αυτή ειδικά την περίοδο…

Πάνω απ’ όλα σκεφτόμουν εξοργισμένος ό,τι χάνεται σε αυτές τις δασώδεις περιοχές που τις ζηλεύει και τις «ανασαίνει» όποιος τις διασχίζει…
Όλοι -μα όλοι- μιλούσαν για καθαρούς εμπρησμούς και μετά από λίγα εικοσιτετράωρα επιβεβαιώθηκαν…
Προσπάθησα ειλικρινά, να μπω στο μυαλό αυτών που ομολογούν ότι άναψαν…το φυτίλι…
Δεν τα κατάφερα…
Έκανα ένα φλας μπακ στις πυρκαγιές που κατέκαψαν και έθεσαν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης περιοχές ανά την χώρα, όπως στην Πάτρα, την Ναυπακτία, το Μεσολόγγι, τον Έβρο, τα Γιάννενα και άλλες…
Σήμερα μαθαίνω ότι μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές και του φετινού καλοκαιριού στην Ελλάδα, οι επιστήμονες εκτίμησαν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση θα αυξηθεί κατά 15% περίπου, με ρύπους που θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την ανθρώπινη υγεία…
Κοίταξα τα αθώα μάτια του μόλις δύο ετών Κωνσταντίνου μου και τα αμέτρητα ερωτήματα για το μέλλον του με έπνιξαν… 
Πόσες αθώες ψυχές, πόσα μοναδικής ομορφιάς δάση, πόσα στρέμματα καλλιεργήσιμης γης έγιναν στάχτη τα τελευταία χρόνια στην Πάτρα και τη Ναυπακτία, αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα ;
Ποια μορφή τιμωρίας αξίζει σε όσους ομολόγησαν τις αποτρόπαιες αυτές πράξεις τους ;
Πόσοι πρέπει επιτέλους να δηλώσουμε -μέσα από τις πράξεις μας- οικολόγοι, για να ξαναζωντανέψουμε όσες εκτάσεις πήγαν χαμένες από ανθρώπινο χέρι ;
Πόσα μπράβο και ταυτόχρονα πόσα ευχαριστώ πρέπει να πούμε σε όσους μπήκαν στη μάχη για να σβήσουν τη μεγάλη φλόγα…

Τη φλόγα που έκαψε τον τόπο, που είναι η ψυχή μας…